Over mij
Een gecertificeerde coach
Certificaat
5 jaar ervaring
Hart van goud
Marijke Mateusen
Ik ben Marijke Mateusen, geboren op 12 december 1984 en samen met mijn dochter Amélie en mijn man Jef woon ik aan de rand van Turnhout/Merksplas. Op een prachtige, rustige locatie waar we ook veel plaats hebben voor onze dieren. We wonen daar namelijk niet alleen, we hebben 3 honden; Danny, Sky en Sparky. En in onze wei staan 4 geitjes; Oreo, Snoopy, Koekie en Koffie. Deze worden vergezeld door onze 2 Shetlanders; Olivia en Haasje.
Ik hou van gezellig samen zijn met familie en vrienden en met dieren rondom mij is het plaatje dan helemaal compleet. Daarnaast kan ik enorm veel rust vinden tijdens het lezen van een goed interessant boek, of tijdens het luisteren naar interessante podcasts. Last but not least spendeer ik heel graag tijd aan en voor mezelf. Heling sessies, innerlijk werk, naar mijn gezondheidscoach gaan, mediteren, gezonde voeding, lopen,… Alles wat mij ten goede komt zowel voor mijn lichaam als voor mijn geest.
Wat mijn loopbaancarrière betreft heb ik altijd hoofdzakelijk administratief werk gedaan. Zoals ik op elk gebied altijd zoekende was, was ik dus ook altijd zoekende naar wat nu mijn ideale job was. Ik heb eerst 6 jaar achter een computer gezeten als administratief medewerker. Daarna ben ik een Hondenhotel met winkeltje begonnen. Dit heb ik 4 jaar gedaan en ik deed dit super graag maar wegens verschillende omstandigheden kon ik dit toen niet verder zetten. Dan ben ik terug achter een computer beland.
Daarna heb ik ook nog heel even een droom kunnen waarmaken toen ik mijn café kon kopen. Maar dit was in 2020 dus meer uitleg is er niet nodig. In zo’n onzekere tijd starten met een horeca zaak was geen pretje. De onzekerheid was te groot, de tijden te onzeker dus ik besloot om mijn café terug te verkopen. En daar zat ik weer achter een computer. Ik ben dan blijven zoeken, onderzoeken, voelen, leren, studeren, om nu eindelijk op mijn juiste plaats te zijn. Achteraf gezien is alles eigenlijk perfect gelopen hoe het moest, en heb ik mij door de jaren heen eigenlijk heel mooi voorbereid op dit moment.
Het moment dat ik helemaal ben waar ik moet zijn, op alle vlak.
Mijn hele verhaal van a tot z
Nu weten jullie al een beetje hoe mijn leven eruit ziet. In het volgende stukje ga ik verder in op hoe ik er toe gekomen ben om Horse Reflected Coach te worden.
Mijn drijfveer, zin en kracht om deze opleiding te volgen is voortgekomen uit mijn eigen verhaal en uit mijn liefde voor de mens, dier, natuur en alles daar rond. Al van zover ik kan terug denken ben ik altijd al een denker, en een heel gevoelig persoon geweest. Ik stelde mij altijd al vragen; over de wereld, over het leven, over van alles. Ik voelde mij dikwijls anders dan anderen, en ook minder dan anderen. De manier van hoe het mij allemaal werd voorgeschoteld resoneerde helemaal niet met hoe ik het voelde. Ik voelde al van toen ik heel jong was veel weerstand en ik dacht dat ik abnormaal was.
Daar stond ik dan, met mijn veel te gevoelig zieltje en een minderwaardigheidscomplex, aan het opgroeien… In deze wereld en in deze maatschappij waar alles draait om cijfers en om macht. (Zoals onze geliefde en betreurde volkszanger Hazes het zo mooi zingt) In een wereld waar alles draait om ego, geld en materialistische dingen. In een wereld waarin er geen plaats en tijd is voor zelfzorg, emotionele groei, geen tijd voor familie, geen tijd om mama te zijn, geen tijd om dochter te zijn, geen tijd om zus te zijn, geen tijd om vrouw te zijn, geen tijd om te voelen, geen tijd om te ontdekken wie ik nu eigenlijk ben en waarom ik hier ben, gewoon geen tijd om te zijn.
Deze struggles en vragen had ik al van heel jonge leeftijd, maar op mijn zestiende gebeurde er iets wat dit allemaal aanwakkerde. We kregen te horen dat mijn ma een hersentumor had. Mijn wereld stond ondersteboven. Ik had gezien hoe mijn ma een epilepsie aanval kreeg (wat een beeld is dat nog steeds op mijn netvlies gebrand staat) en ik was op een leeftijd dat ik nog meer met mezelf in de knoop lag dan vroeger door mijn puber hormonen die door mijn lichaam gierde. Ik heb mij toen heel bang, verdrietig en machteloos gevoeld. Dit uitte zich in paniekaanvallen en ik heb enorm veel schrik gehad om zelf ziek te worden.
De jaren gingen voorbij en ik had niets met mijn trauma gedaan. Ook bleef de angt en de bezorgdheid om mijn ma altijd een grote rol in mijn leven spelen. Mijn gevoeligheid, mijn trauma, mijn verhaal heeft ervoor gezorgd dat mijn struggles en mijn onrust alleen maar groter werden. Op 26 juni 2017 is mijn ma dan gestorven, ze was toen 57 jaar. Ik was toen 32 jaar en juist zelf mama geworden van een dochter die toen 2 jaar was. Dit was voor mij zo iets onwezenlijks, zo zwaar, zo oneerlijk dat ik totaal niet wist hoe ik hiermee moest omgaan.
Ik heb toen stappen gezet, en beslissingen genomen die ik toen dacht te moeten nemen. Ik was in het begin vooral ook heel kwaad op alles en iedereen en ik heb mensen die ik liefhad weggeduwd. Ik rolde mezelf eigenlijk steeds meer in een slachtofferrol. Doordat ik volledig ingestort was, mij volledig afzonderde en in een heel negatieve spiraal zat trok ik natuurlijk ook alleen maar dingen en mensen aan die mij totaal geen goed deden. En zo ging het van kwaad naar erger.
Een jaar na het overlijden van mijn ma en nog een paar serieuze stressvolle gebeurtenissen zat ik dieper dan diep. Ik zat op de bodem, het bobijntje was op. Ik wist niet hoe ik verder moest en ik wou wel aan mezelf werken of hulp inschakelen maar wie dan? En hoe dan? Ik had in het afgelopen jaar 2 psychologen geprobeerd maar ik voelde mij alleen maar slechter als ik daar buiten kwam omdat ik het gevoel had dat mijn verhaal zo heftig was dat zij er ook niets mee konden. Wat natuurlijk mijn eigen invulling was toen. Ik stond er ook niet echt voor open, want hallo, ik ben toch niet gek?! Ik heb gewoon erge dingen meegemaakt, maar een psycholoog, of therapeut of coach…? Mijn pa zei altijd, “Je moet het zelf doen”. En ja, wat heeft hij gelijk! Maar, … wat is het mooi als je de juiste mensen tegenkomt die je de juiste tools en handvaten kunnen geven om met jezelf aan de slag te gaan!
En dat gebeurde exact 1 jaar na het overlijden van mijn ma! Op 26 juni 2018 ging ik naar een Coach met paarden. (over deze datum en hoe “toevallig” het was vertel ik later meer). Ik had dit cadeau gekregen van iemand, en achteraf bekeken is dit een lifesaving cadeau geweest. Al na mijn eerste sessie had ik zoveel mooie inzichten, tips en tools meegekregen om mee aan de slag te gaan. Mijn reis naar binnen, mijn innerlijke werk, mijn trauma heling is toen begonnen, en ik wil er niet meer mee stoppen! Ik werk nu dus al 6 jaar aan mezelf. Ik heb in die 6 jaar zoveel kennis opgedaan, boeken gelezen, naar lezingen geweest, podcasts geluisterd van de meest uiteenlopende inspirerende mensen, meerdere keren naar een coach met paarden geweest en ik ga nog steeds naar een gezondheidscoach. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik nu zoveel mooie inzichten heb gekregen, meer rust heb gevonden, antwoorden heb gekregen op vragen die ik zelfs niet had,…. En door dit alles weet ik nu eindelijk wie ik echt ben, en volg ik nu eindelijk mijn eigen pad!
Vorig jaar heb ik dan besloten dat ik mijn kennis en kunde heel graag wil delen en dat ik heel graag andere mensen wil bijstaan en steunen in hun groeiproces. Dat maakt dat ik de opleiding Horse Reflected Coach ben gaan volgen. Ik kom dus zelf van heel ver en ik weet gewoon dat iedereen kan wat ik kan! Met de juiste begeleiding en ondersteuning kunnen wonderen waar worden!
De paarden en ik staan dan ook te popelen om jullie te kunnen coachen en aanmoedigen, en om samen met jullie iedereen zijn eigen, enige juiste pad te vinden.
